Οι αγχολυτικοί μηχανισμοί που κρύβουμε μέσα μας

Οι πρώτες σωματικές αντιδράσεις του οργανισμού όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με πραγματικές ή επινοημένες αγχογόνους καταστάσεις είναι: ο καρδιακός ρυθμός, η αρτηριακή πίεση, καθώς επίσης και ο ρυθμός τής αναπνοής αυξάνονται, το στόμα ξηραίνεται, οι μύες τεντώνονται και το σώμα παγώνει σε μια στάση επιφυλακής...

Ποιος ρυθμίζει όλες αυτές τις σωματικές αντιδράσεις; Η απάντηση είναι: προφανώς ο εγκέφαλος. Ναι, αλλά ποιες συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούνται όποτε αισθανόμαστε ιδιαίτερα αγχωμένοι; Μέχρι πρόσφατα αγνοούσαμε την απάντηση σε αυτό το αποφασιστικό ερώτημα.

Χάρη στις νέες τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου (τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων, λειτουργική μαγνητική τομογραφία) οι ειδικοί είναι σήμερα σε θέση να παρακολουθούν ζωντανά και να εντοπίζουν επακριβώς το εγκεφαλικό υπόβαθρο του άγχους.

Ετσι επιβεβαίωσαν την υποψία ότι ο υποθάλαμος, μια δομή στο βάθος του εγκεφάλου που ρυθμίζει τις αυτόνομες, ενδοκρινικές και σπλαχνικές αντιδράσεις μας, παίζει αποφασιστικό ρόλο και στη ρύθμιση των αντιδράσεών μας στο στρες.

Πιο συγκεκριμένα, όποτε αντιμετωπίζουμε (ή νομίζουμε ότι αντιμετωπίζουμε) μια απειλητική ή στρεσογόνο κατάσταση, ενεργοποιείται ο υποθάλαμος, ο οποίος με τη σειρά του θέτει σε κίνηση δύο διαφορετικούς αλλά συμπληρωματικούς μηχανισμούς «πανικού».

Ο πρώτος και ταχύτερος μηχανισμός αντίδρασης θέτει σε κίνηση το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο αντιδρά στα νευρικά σήματα που προέρχονται από τον υποθάλαμο, κινητοποιώντας το καρδιαγγειακό και το αναπνευστικό σύστημα και τους λείους μυς που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του: η καρδιά μας πάει να σπάσει, αναπνέουμε πιο γρήγορα αυξάνοντας την παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο και οι μύες μας τεντώνονται και, το σημαντικότερο, αρχίζουν να εκκρίνονται οι ορμόνες του στρες (επινεφρίνη και νορεπινεφρίνη).

Ο δεύτερος βραδύτερος μηχανισμός αντίδρασης στο στρες ενεργοποιείται μόλις το σήμα από τον υποθάλαμο φτάνει στη υπόφυση. Αυτή με τη σειρά της εκκρίνει τη φλοιοεπινεφριδιοτρόπο ορμόνη (ACTH), η οποία μέσω του αίματος φτάνει στο φλοιό των επινεφριδίων. Αυτά τότε αρχίζουν να εκκρίνουν την ορμόνη κορτιζόλη, η οποία λειτουργεί καταπραϋντικά ως η ορμόνη «αντι-στρές».

Πιο πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν την ενεργοποίηση και πολλών άλλων περιοχών του εγκεφάλου (κυρίως στον κροταφικό και προμετωπιαίο φλοιό). Ενισχύοντας έτσι την υποψία ότι το κολύμπι στον ωκεανό του άγχους είναι ένα εξαιρετικά επισφαλές εγχείρημα που, πολύ συχνά, καταλήγει στον πνιγμό του ανυποψίαστου κολυμβητή.

GADGETNEWSGR.BLOGSPOT.COM

ΠΗΓΗ: enet.gr