Η μόνη οικολογικά φιλική πηγή “βασικής ενέργειας”, δηλαδή ενέργειας που (σε αντίθεση με την ηλιακή ή την αιολική) είναι διαθέσιμη σε σταθερό ρυθμό, όποτε τη χρειαστούμε, είναι η γεωθερμική.
Αυτή η έλλειψη αξιοπιστίας, κάνει την πράσινη ενέργεια δύσκολο προϊόν προς πώληση, αλλά το Εθνικό Εργαστήριο του Όακ Ρίτζ (ORNL), μπορεί να έχει την απάντηση: θαλασσινό νερό.
Στην πραγματικότητα δεν είναι το ίδιο το θαλασσινό νερό, που ενδιαφέρει το ORNL: είναι η διαφορά θερμοκρασίας που υπάρχει ανάμεσα στο νερό που βρίσκεται στην επιφάνεια και το νερό χιλιάδες πόδια πιο βαθιά.
Κάθε φορά που υπάρχει διαφορά θερμοκρασίας κάπου, είναι θεωρητικά δυνατό να δρέψουμε ενέργεια από αυτό το σύστημα και όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά θερμοκρασίας, τόσο περισσότερη ενέργεια μπορούμε να πάρουμε.
Ένα πολύ βολικό μέρος, όπου αυτό το σενάριο θα λειτουργούσε τέλεια, είναι στον ανοιχτό ωκεανό, ειδικά στις τροπικές περιοχές, όπου το θαλασσινό νερό κοντά στην επιφάνεια μπορεί να έχει θερμοκρασία από 21 έως 26,5 βαθμούς Κελσίου, ενώ δύο χιλιάδες πόδια πιο κάτω μόλις 4,5 βαθμούς Κελσίου.
Αυτή η διαφορά των 16,5 ή 22 βαθμών Κελσίου είναι αρκετή για να βράσει η αμμωνία και να χρησιμοποιηθεί ο ατμός για να οδηγηθεί μια τουρμπίνα, που θα παράγει ενέργεια. Στη συνέχεια η αμμωνία συμπυκνώνεται και πάλι και ο κύκλος αρχίζει από την αρχή.
Δεν απαιτούνται καύσιμα για τη διαδικασία, δεν υπάρχουν απόβλητα και το ελαφρώς πιο ψυχρό νερό που χύνεται πίσω στον ωκεανό, προφανώς δεν έχει καμία επίπτωση στο περιβάλλον.
Το ORNL υπολογίζει ότι σταθμοί ισχύος μακριά από τις ακτές, θα έχουν το δυναμικό να παράγουν περίπου 3 με 5 τεραβάτ ενέργειας σε τροπικά πλάτη, νούμερο που είναι μεγαλύτερο από ολόκληρη την πράσινη ενέργεια που παράγεται σε όλες τις Η.Π.Α..
Το μυστικό για το μεγάλο βαθμό απόδοσης, ώστε να είναι οικονομικά αποδοτικό το έργο και να αξίζει τον κόπο, βρίσκεται στον καταπληκτικό εναλλάκτη θερμότητας που ανακάλυψε το ORNL: αφρός γραφίτη.
Αυτό το υλικό έχει τεράστια επιφάνεια, σε σχέση με τον όγκο του και είναι πολύ καλός αγωγός θερμότητας, δηλαδή ακριβώς αυτό που χρειάζεται σε έναν εναλλάκτη θερμότητας.
Το ORNL υπολογίζει, ότι η χρήση αυτού του υλικού, θα μπορούσε είτε να μειώσει το κόστος στο μισό είτε να διπλασιάσει την απόδοση, οποιουδήποτε συστήματος παραγωγής ενέργειας βασίζεται στην ανταλλαγή θερμότητας.
Δηλαδή, όχι μόνο των εργοστασίων θαλασσινού νερού, αλλά και των παραδοσιακών εργοστασίων ισχύος, όπως τα θερμοηλεκτρικά, τα πυρηνικά κλπ.
Αν τα πράγματα γίνουν όπως θέλει το ORNL, μια έκδοση επίδειξης του συστήματος παραγωγής ενέργειας από το θαλασσινό νερό, θα λειτουργήσει στη Χαβάη, κάποια στιγμή μέσα στη άνοιξη.
GADGETNEWSGR.BLOGSPOT.COM
ΠΗΓΗ: dailytech.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου